Zwemmen in Zwart-Wit

Bij Stichting Beeldarchief Valkenburg kocht ik afbeeldingen van de Molentak; oude zwart-wit foto’s uit vervlogen tijden.

‘Waterval’ staat er bij de foto’s geschreven. Het betreft het schudwerk, daar waar de Molentak zich van de Geul afsplitst. De oudste foto dateert rondom 1920.

 “Waterval vormt de stuw voor regulering van de waterstand in de molentak van de watermolen bij Kasteel Chaloen”

“De 'waterval'; is een stuw die de Geul splitste in een molentak voor de watermolen van kasteel Schaloen en de Geul zelf langs de voet van de Schaesberg. Dichtbij deze 'waterval' was een uitspanning met theetuin gevestigd. Op het opgestuwde deel van de Geul kon men roeien en er was, tot vóór de 2e w.o., een natuurzwembad ingericht compleet met badhokjes en 'picknickwei'.”

Schreef Stichting Beeldarchief Valkenburg bij de ansichtkaarten (compleet met taalfout bij kasteel Schaloen').
Enkele medewerkers van de Kasteeltuin Oud Valkenburg kunnen het zich herinneren, het zwembad bij het begin van de molentak. Zowel vanuit Valkenburg als vanuit Schin op Geul ging men er zwemmen.

Vandaag ben ik naar de waterval gegaan om foto’s te maken. De stuw is gewijzigd. Aan de rechterkant is een extra doorlaat gemaakt. Het zwembad is in geen velden of wegen te bekennen, zelf kleedhokjes zijn er niet.

Geen wonder, zwemmen in de Geul is jaren verboden

“Zwemmers die de waarschuwing negeren, riskeren een boete van enkele honderden euro's.
Zwemmen in de Geul is ongezond en kan maag- en darmklachten veroorzaken. Het water is op sommige plekken ernstig vervuild door ongezuiverd rioolwater.”

Schreef het waterschap Roer en Overmaas.

Vooral België wordt aangewezen als boosdoener.
Zoals dit filmpje aangeeft.

Resten slechts plaatjes met door het tegenlicht, een hoog zwart-wit gehalte. En speciaal voor mijn lezers een bos bloemen die ik bij het oude zwembad vond.

 

Muggen....

“Goede morgen buurman.”

“Goede morgen molenaar.”

Ik heb als molenaar het genoegen pal naast de kasteelheer in het duurste onroerend goed te mogen werken dat nu in Nederland te koop staat. Voor een slordige 14 miljoen euro *) verwisselt kasteel Schaloen waarschijnlijk binnenkort van eigenaar.



Molentak met kasteel Schaloen

 

 

“Zou U mij iets kunnen vertellen over de waterhuishouding van kasteel Schaloen, zoals U weet, schrijf ik een blog.”

“Daar is niets bijzonders over te vertellen.

Hoewel…

Kasteel Schaloen is mugvrij.”

“Mugvrij?”

“Zoals U weet, worden de kasteelvijvers gevoed door water uit Uw molentak. Sinds 1986 heb ik de waterpijp tussen de molentak en de kasteelvijver vergroot. Nu stroomt er meer water door. Achter het kaasteel loopt het water terug in de molentak; een overloop.

Het water in de kasteelvijver en –gracht is steeds in beweging. Muggen leggen geen eieren in stromend water. Daar houden hun larven niet van. En zo is kasteel Schaloen geheel mugvrij.”

Toevoersluis in de Molentak naar de slotgracht van Schaloen

Molentak met links in de muur de droogstaande sluis naar de slotgracht van Schaloen.

Al lopende kwamen wij op de brug over de slotgracht bij het poortgebouw van Schaloen. Ik keek omlaag de slotgracht in.

 

Karpers in de slotgracht.

 

“Mooi die karpers?

Weet U hoelang de grootste karper is?”
“Anderhalve meter?”
“Nee, 1 meter 40.
”Zonder muggenlarven?”

 

Het gesprek werd stilletjes gadegeslagen door Canadese ganzen die in onze omgeving volledig exoot zijn. Maar veel in parken bij kastelen te vinden zijn.

Canadese ganzen bij de Molentak die langs de knotwilgen stroomt.

“Dag buurman.”

“Dag molenaar.”

*) Zie ook de verkoopvideo

Zeldzaam rund??

Zaterdag 25 januari 2014 tegen half vijf 's middags. Met drie medecursisten loop ik de weide van boer Janssen binnen. De weide die langs het onderwater van de molentak ligt.

Plots:

“Een ree!”

“Nog een!”

Tot onze grote verbazing sprongen drie reeën weg. Iets later gevolgd door nummer vier. De fototoestellen die wij bij ons hadden, waren te traag om de wegvluchtende reeën te snappen voordat zij de Valkenburgseweg overstaken en in het Sint Jansbos vluchtten.

Vier reeën, wie had dat verwacht?

Ik niet. Saskia, een van de medecursisten, die veel wist van dieren sporen, wees meteen sporen aan. Het weiland langs de Molental bleek vol met reeën sporen te zijn.

keuteltjes

 

Hoefafdrukken

 

Wrijf en wraat sporen....

Dit spreekt tot mij verbeelding. Zeker toen ik twee dagen later op dezelfde weide een rattenvanger van het waterschap ontmoette. Hij zei ook jager te zijn. In gedachte zag ik een confrontatie tussen jager en ree. Een bekend verschijnsel, hoewel het bij Sint Hubertus geen ree maar een hert betrof.

 

 

Een ree is subtieler en verfijnder van aard. Met twee kleine horentjes, lijkt het op de drie beeldjes die net aan de andere kant van de Geul, achter kasteel Schaloen staan.

 

Een horentje voor Maria, een horentje voor Sint Jan, zoals Johannes ook wordt genoemd, subtiel afgewerkt. Het ree houdt zijn mond. Op die plaats staat Rochus, mijn lievelingsheilige, opgesloten in een ‘kooi’.

 

Vandaag las ik in het Zondags nieuws over een mogelijke confrontatie tussen ree en rund.

“Zeldzaam rund keert terug in het Heuvelland.”

Uitgerekend in de weide van boer Janssen langs de Molentak. Zo een gehorend dier heeft iets duivels in zich. Ik gebruik het in mijn embleem, .

 

‘zeldzaam rund’ *)

 

Vind je het gek dat dit mijn fantasie prikkelt?

De voorspelling luidt: een waanzinnige (spirituele) confrontatie, magischer kan niet.

“Zo liggen de verhalen voor het oprapen.” sprak de sjamaan van de Gundestrup ketel. Die nu in het nationaal museum van Kopenhagen staat.

 

 

 

"Welkom zeldzaam rund."

*) Jos Hamelears maakte in 203 dit schilderij van mij.