VAN HET BEGIN TOT AAN HET EIND

VAN HET BEGIN TOT AAN HET EIND

Woensdag 30 oktober 2013 kreeg de molentak bezoek. Ik mocht als molenaar Margriet Tabbers, natuurgids en bestuurslid van IVN Valkenburg en John Stijns, consulent van het Centrum Natuur en Milieu Educatie (CNME) Maastricht, langs de molentak 'mijn plekje' rondleiden, van het begin van de molentak tot aan het eind.

Margriet en John waren nog nooit bij de molentak geweest. Zij keken hun ogen uit, een verborgen parel in het Limburgs land.

Met twee zulke natuurvorsers zie je prompt heel andere zaken; het verschil tussen els, es en de prille knoppen van de kastanje.

 

 

Onwaarschijnlijk veel parende libellen.

Of libellen die op de mergelmuur tot rust komen.

 

Een van de horenaren die zojuist het laatste bijenvolk hadden opgegeten.

 

Een door de storm losgerukte maretak of vogellijm die meteen de discussie deed ontbranden: mag je als natuurgids zo een afgerukte tak meenemen of niet?

Gezien de beschermde status van de maretak legden wij hem weer op zijn plaats neer.

 

De wijdsheid van de weilanden langs de molentak vol lange schaduwen.

 

Tussen de afgewaaide bladeren konden wij nesten van vogels zien.

Welke vogels dat waren wist geen van ons drieen.

 

Heel veel sporen (wissels) van de das. Dachten wij dat de das die af en toe de Kasteeltuin bezocht van uit het Sint Jansbos kwam. Nee hoor, die loeder huist veel dichterbij, gewoon langs de molen aan de andere kant van de omheining van de Kasteeltuin.

 

Zo liepen wij twee uur lang langs het begin en het eind van de molentak. Het duurde die tijd omdat er veel te zien was. Voldoende om menig blog te vullen. Het begin van de molentak was mooi en spannend toen wij via de verroeste verdeelsluis naar de andere oever klauterden. Een ideale plek om verhalen te vertellen aan medecursisten.

 

 

Het einde was romatisch. Die maandag daarvoor had gestormd en geregend. De hoofdstroom van de geul bracht veel sedimenten met zich mee, grindoevers en zandstromen.

Maar de mkolentak was helder als een spiegel.

Bedankt John en Margriet, ik heb genoten.