In de late herfst vond ik in de visfuik van de molen een dode snoek. Hij was al een beetje aangegeten bij de staart. De krakteristieke platte bek was goed zichtbaar. Leuk, uitte ik in een van mijn laatste blogs (aflevering 'bagger') nog de wens om een vis te zien in de drooggelegde molentak. Aan mijn wens werd gehoor gegeven.
Een snoek nog wel, die is zeldzaam in de Geul.
"In het Mergelland is door de Vissenwerkgroep slechts op
één locatie in de Geul één snoek gevangen. Door de hoge
stroomsnelheid en het gebrek aan waterplanten vormen de Zuid-Limburgse beken
geen geschikt leefgebied.”
Schrijft het standaard werk ‘Vissen in Limburgse beken’ van
Ir. B.H.J.M. Crombaghs, uitgegeven voor het Natuurhistorisch Genootschap in
Limburg (2000)
“De snoek komt (bijna) alleen voor in de bredere en diepere
beken met een lage stroomsnelheid. Het blijkt dat beken breder dan 2 meter en
dieper dan 30 cm de voorkeur hebben. Er ligt een duidelijke relatie met de
voorkeur voor niet of zwak stromend water, waarbij fijn substraat (bagger) niet
wordt weggespoeld.”
Arme snoek...
Zou dit die ene in de Geul waargenomen snoek zijn? Die in het bovenwater van de molentak zijn natuurlijke
habitat had gevonden. Het zou kunnen. Snoeken kunnen 20 tot 25 jaar oud worden.
Jammer dat op verzoek van de molenaar de habitat ernstig werd verstoord en
snoek zo te zien, op drift raakte.
RIP
Bij de naderende kerst kon ik geen mooiere afscheidsgroet
verzinnen dan een collectie aan te leggen van rode besjes langs de molentak:
Kardinaalsmutsje
Meidoorn
Braam
Reuzenbalsemien (is geen bes maar wel rood)
Rozenbottel bij de verdeelsluis
Ach ja, de rode laarjes van de molenaar (moordenaar?)
'n besje langzamerhand
Voor mijn trouwe bloglezers die voor kerstmis nog een recept zoeken:
terecht wordt op deze webpagina Geoffrey Chaucer (1340-1400) genoemd. Beroemd geworden door zijn Canterburytales en in het bijzonder the millertale waarin de molenaar wordt afgeschilderd als een onhebbelijke snotgurg.
SMAKELIJK!
Een mooi, interessant en een leuk verhaal.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Paul Abels