“Een wijs man zoekt het in zichzelf, de dwaas zoekt het in anderen.”
Confucius
(551 v.C. – 479 v.C.)
Deze keer geen observaties van de Molentak; deze keer observaties in
mijzelf.
Observaties over het defect in de mens en op welke manier molens en de natuur dit defect kunnen overwinnen.
De mei-den
“Stel in het midden van het plein een paal op, getooid met bloemen, laat de
mensen zich daar verzamelen-en er is een volksfestival gaande. Nog beter: laat
de toeschouwers aan het schouwspel deelnemen, laat hen zelf als acteurs optreden,
laat iedereen in de ander zichzelf zien en van zichzelf houden, en zij zullen
sterker verenigd zijn.”
Schreef Jean – Jacques Rousseau (1712 – 1778)
 |
| de mei-den in Mheer |
Sociale interactie
De meeste mensen zijn geen eenzaam levende monniken die in zich
zelf wroeten zoals Confusius. De mens als sociaal wezen heeft de ander nodig. Hoe stom dat klinkt.
De ander draagt een spiegel van jezelf.
Spiegeling speelt dus een rol bij het ontstaan van een zelfbeeld.
 |
| Til Uilenspiegel in Damme |
Bij spiegeling kan veel mis gaan.
“Visueel-ruimtelijke
aandachtsfuncties (het richten van aandacht op voorwerpen in het linker- of
rechtergezichtsveld) blijken sterker met gebieden in de rechter- dan
linkerhersenhelft te zijn geassocieerd.”
Als je recht voor een spiegel
staat, moet de rechter hersenhelft harder werken.
‘Verkeerd gespiegelde zelf indifcatie’, in het Engels: 'mirrored-self
misidentification', is het geloof
dat de reflectie in een spiegel een ander is
dan jezelf.
“Alle patiënten met
verkeerd gespiegelde-zelf identificatie hebben een soort dysfunctie in de rechter hersenhelft. De rechter hersenhelft,
vooral het frontale rechterhersenhelft
circuit, is betrokken bij de verwerking van zelf-gerelateerde stimuli en helpt een
foto of reflectie van zichzelf
te herkennen. Een stoornis
in de rechter hersenhelft kan iemands vermogen om zich zelf te herkennen
remmen. "
Vertaald uit Wikipedia:
Dit treedt bijvoorbeeld op bij Altzheimer.
Een foute afstemming tussen beide hersenhelften leidt er toe
dat de mens zich zelf niet meer herkent in het spiegelbeeld. Het spiegelbeeld dat die zelf heeft geschapen door voor de spiegel te staan.
De relatie met de onderwereld speelt hierbij een rol.
Wanneer zijn mensen het dichtst bij elkaar betrokken?
Wanneer wordt de mens het meest met zich zelf geconfronteerd?
Bij het liefdesspel….
De mei-den is een vruchtbaarheidssymbool. Ongetrouwde mannen brengen de den het dorp in. Getrouwde mannen zetten de paal op;
een fallussymbool. Hoewel, de top van de boom vol zit met groene twijgen. Bovenop
staat een paal met een speels wapperende vlag.
Penis en brein.
Bij het orgasme wordt zuurstof uit de hersenen van de man getrokken. Bloed wordt omlaag gepompt. Cirkels worden
doorbroken.
Er gaat dus veel mis met het zelfbeeld. Niet voor niets dat kunstenaars dit energetisch defect in de man
soms zo verbeelden:
Over een spiegelbeeld schrijft Wikipedia:
"Wanneer iemand zijn spiegelbeeld in
een verticaal opgestelde spiegel bekijkt die haaks staat op de kijkrichting,
dan zijn boven en onder en links en rechts hetzelfde gebleven, maar voor en
achter verwisseld. Als je bijvoorbeeld naar je eigen spiegelbeeld wijst (van je
af) wijst het spiegelbeeld in de tegenovergestelde richting (naar jou toe).
De persoon ervaart echter deze
verwisseling van voor en achter niet, maar links en rechts lijken wel verwisseld te zijn."
Niet alleen voor en achter;
links en rechts;
Ook onder en boven worden verwisseld in het zelfbeeld.
Dit leidt in
onze samenleving tot komische zaken vooral bij hen met grote hersenen en een hoog
IQ.
Wat een zelfbeeld,
wat een lul!
Geen wonder dat hoogbegaafden
moeite hebben zich sociaal te gedragen.
Beste Dick Swaab, ik heb een hart en een ziel,
die zitten echt niet tussen mijn beide hersenhelften. De twee hersenhelften van mijn brein, zijn niet alleen twee molenstenen rustend op 'n bolspil.
Maalt U maar.
De
mei-den blijft fier overeind. Groen, als teken van zuurstof. In de
paal daarboven wappert speels de vlag het teken dat de mannelijke cirkels die
tijdens het orgasme werden verbroken, zijn hersteld.
Boeiender is om de cirkels van de eerste tekening nader te bekijken; de cirkel tussen de hersenen en de neurale buis, de cirkel van de pompende penis en
de cirkel in de afstemming tussen die twee.
Ik doe dit aan de hand van
zelfbeelden uit sectoren waarin mannen domineren.
De cirkel van de pompende penis
Neem bijvoorbeeld de CERN (Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire), de deeltjesversneller in Zwitserland. Door de kracht uit een kleine cirkel worden in een grote cirkel botsingen opgewekt. Zo hopen wetenschappers te ontdekken hoe materie is opgebouwd en misschien, heel misschien, als ultieme vondst, ontdekken ze het 'Higgesdeeltje', ook wel het 'Godsdeeltje' genaamd. Tenminste, dat beloven ze.
Op de website van de CERN vond ik deze tekening van de twee cirkels in de deeltjesversneller.
Soms is het goed daar een andere tekening tegenover te stellen om inzichtelijk te maken wat hier feitelijk gebeurt.
“Benen omhoog mevrouw, dan schiet ik er wat in.”
"Bats!"
 |
| De cirkel van de pompende penis. Bron: CERN |
'Intellectueel hetero neuken'of 'intellectuele porno' noem ik dit.
De man krijgt geen frisse zuurstof meer uit de aarde. Daar moet de vrouw met heel haar lijf voor zorgen.
Het Higges deeltje waarnaar men vlijtig zoekt, wat is dat?
Dat is liefde.
Amor, die ligt het dichtst bij Venus.
Het 'Godsdeeltje'.
God is liefde niet waar?
Nog een voorbeeld:
De neurale buis tussen brein en stuitje
De Hubbeltelescoop is een losvliegende buis in het luchtledige; een van de hoogtepunten van de ruimtevaart.
De kop is er af; de zuurstof is er uitgetrokken achter bengelt nog een lulletje. De vertakkingen vanuit de neurale buis naar het autonome en het perifere zenuwstelsel zijn geknot; alles is gericht op het pompen in het hier en nu. Vierkantjes zijn het symbool voor eenheid van tijd en plaats, het hier en nu.
De relatie tussen penis en brein is moeizaam, de wetenschapper zoekt sterretjes.
Stuitend gewoon. In het stuitje ligt de paravertebrale ganglia, het laatste knopje.
Leuk zo'n ruimtevaart door het luchtledige met (hersen)vonken.
De cirkel van de afstemming
Tussen de cirkel van de neurale buis en de cirkel van de pompende penis staat op de eerste tekening nog een cirkel, de cirkel van de afstemming tussen die twee.
 |
| Donald Duck met een Hubbel achter hem en zijn drie cirkels voor hem |
In Westerbork hebben wetenschappers telescopen geplaatst. Als Donald Ducks hebben die intellectuelen daar hun onderlichaam gebouwd...
...met een uitgeschoven pootje, lulletje of hockeystick, voor. Die onderkant is om signalen op te vangen. Zelfs het onderste dwars stukje bij het stuitje (nummertje 19), is op het aflopend schuin gedeelte van de telescoop te
vinden.
Alweer vangen wetenschappers bot.
Het kleine vierkante witte doosje boven de telescoop is de
sekschakra, ook wel svadishthana chakra genoemd. Dat is Sanskriet voor 'bekoorlijkheid en liefelijkheid'. Die chakra is verbonden met het element water. Water is bij het neurale zenuwstelsel een belangrijk element bij de transitie van signalen.
Jean – Jacques Rousseau, je hebt gelijk, soms is een simpele paal uit de natuur nodig om de onbalans in de hersenen recht te krijgen. Het liefst van de groene natuur die rijk is aan zuurstof. Groen het symbool voor het energiepunt, de chakra, van het hart.
Techniek
Ben ik tegen techniek?
Ben ik tegen wetenschap?
Nee, in tegendeel. Als geen ander weet ik dat technische ontwikkelingen nodig zijn (geweest) als een spiegel voor de mens. Om te laten zien hoe mooi en wonderbaarlijk de mens kan zijn als ruimtelijk wezen, als wezen dat op een bijzondere manier signalen opvangt met al zijn zintuigen en heel zijn lijf als een parabolische spiegel, het zesde zintuig.
Wat ben ik blij dat de molen het instrument is dat het
meest de menselijk maat weerspiegelt. De kunst van de molenaar is niet alleen het malen maar ook het afstemmen van de draaiende cirkels, de wielen, de raderen met de lucht en met het water. Zodat, als de raderen en overbrengingen in het werk worden gezet, de stenen mooi gelijkmatig zingen. 'Chakra' is Sanskriet voor raderen en wielen.
"En een sterke engel nam een steen op als een grote molensteen en wierp hem in de zee, zeggende: Zó zal Babylon met geweld geworpen worden, de grote stad, en zij zal nooit meer gevonden worden. En geen stem van citerspelers en zangers, van fluitspelers of bazuinblazers zal meer in u gehoord worden, en niemand, die enige kunst beoefent, zal meer in u gevonden worden, en geen geluid van de molen zal meer in u gehoord worden. En geen lamplicht zal meer in u schijnen, en geen stem van bruidegom en bruid zal meer in u gehoord worden, want uw kooplieden waren de machthebbers der aarde, want door uw toverij werden alle volken verleid; en in haar werd gevonden het bloed van profeten en heiligen en van allen, die geslacht zijn op de aarde. "
(Bijbel, Openbaring 18 vers 21 - 24)
Dag CERN, dag Hubbel, dag Westerbork.
Fijn dat wij nu verlost zijn van deze geld-, materiaal- en energieverspilling.
Kom Jean – Jacques Rousseau, wij hebben tijd om samen feest te vieren.
Ik ken een mooie mei-den vlak bij de molen en de Molentak vol dansend water.
Wij gaan nu natuurlijk leven. En de natuurgidsen in opleiding hebben weer voldoende verhalen om over te vertellen, over hun eigen natuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten