Op 6 december, 2014 stond er een tekening van kasteel Genhoes
in dagblad De Limburger; ruim een maand geleden, de tijd van kerstbomen en
maretakken moest nog komen.
“Maretak als ‘datingsite’ voor geliefden”
kopte het artikel bij de tekening.
”In Zuid-Limburg komt de maretak meer voor dan in de rest
van Nederland.
….
Rond de jaarwisseling wordt de maretak vaak als versiering
opgehangen. Iemand die onder deze maretak gaat staan, mag gekust worden, zonder
dat de kusser een klap krijgt wegens ongewenste intimiteiten. Houd uw ogen goed
open als u ergens een maretak ziet en blijf dromen.”
Stond in de krant geschreven.
Bij kasteel Genhoes staan meer maretakken dan gemiddeld in
Limburg. Foto’s maakte ik van bomen vol maretakken die zich weerspiegelden in
de Molentak.
Zo mooi, zo vreedzaam, een uitnodiging tot pure romantiek.
Maar die steile oever en de takken op de voorgrond van de
tekening komen op mijn foto’s niet voor. Het water op de tekening is NIET de
Molentak.
Vanuit welke positie maakte de tekenaar, Robert Muts, zijn
tekening?
Waar heeft hij staan dromen?
Vlak voor kerst ging ik op zoek naar die locatie.
Weldra vond ik het aan de oever van de Geul niet ver
verwijderd van De Drie Beeldjes. Hoe romantisch, maar…….
op die locatie is geen maretak te vinden en in de verste
verte niet te zien.
Dichtelijke vrijheden heeft de tekenaar zich gegund om vanaf
die locatie de maretakken te tekenen.
Ik was teleurgesteld, dag romantiek.
Plots zag ik, dat ik niet de enige was die door de tekening
op een dwaalspoor werd gebracht.
Stille getuigen van een veel groter drama hingen op die
locatie slap tegen een boomstam. De teleurstelling droop er vanaf.
Een bos verlepte rozen.
Jammer als je had gehoopt in de donkere dagen voor kerst je
geliefde te kunnen kussen zonder een klap op je gezicht te krijgen.
De dichterlijke vrijheden van de tekenaar maakten
De verkeerde datingsite.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten