dinsdag 10 februari 2015

MYSTIEK.......?

Gisteren verliet ik huilend de bioscoop. Ik zag de film The Imitation game, een film onder regie van Morten Tyldum. 


Het meest aangrijpende van de film was het einde. Voor het raam stond het prototype van de eerste computer. De hoofdpersoon van de film Alan Turing kijkt er naar, haast verwilderd. Het was geen apparaat voor hem. Het was de personificatie van zijn overleden kostschoolmaatje en -vriendje Christopher waar Alan stilletjes verliefd op was.

Alle knopjes, alle draaiende schijven verbeeldde zijn geliefde,


Langzaam werd de machine mens (compleet met alle kabeltjes).

Salvador Dali. 
Als molenaar beleef, ervaar en voel ik andere dingen dan gebruikelijk.
Mystiek van de hoogste plank, de mystiek van de cirkel(s) en rad.

Zo te zien was Alan autistisch.

Autistisch: van de aard van autisme of dit betreffend: de magie als autistische levenshouding, d.w.z. die houding die de wereld naar binnen projecteert en zodoende haar beheerst (G. v.d. Leeuw).”
(van Dale groot woordenboek der Nederlandse taal. )

Beheersen deed Alan Turing het apparaat met draaiende cirkels, meer mens dan machine. Maar het apparaat bracht wel de nodige distinctie te weeg zodat het als een spiegel kon dienen.

Daarom vind ik de beschrijving van Anton Sipman in het boek ‘Molenbouw’ zo mooi:

“Bouwkundig gezien gingen andere gebouwen niet verder dan het-zij het op mogelijk estetischer wijze-vormen en omsluiten van ruimten. De molen ging daarentegen door de, door het gaand werk gestelde eisen gedwongen, veel verder op het gebied van interessante en totaal van de burger- en kerkenbouw afwijkende vormen en constructies. Het staande werk werd dan ook door het gaande gedwongen tot molentypische vormen. Het gaande werk drong zich zo in het staande, legde zijn eisen zo dwingend op aan dit bouwkundig gedeelte, dat het gehele complex zich tot één geheel verenigde.”
Sipman: ‘Molenbouw. P. 14)


Anton Sipman: Molenwielen.

Zo wordt de molen het instrument dat het meest de menselijke maat weerspiegelt. En werden molen en Molentak al spiegelende, deel van mijzelf.

De autistische projectie en interpretatie van een windmolen is niet moeilijk:

http://rijksmonumenten.nl/monument/39628/de+oude+molen/wijchen/
http://nirvana-spiritueel.jouwweb.nl/engelen-en-gidsen

 Maar de watermolen met het donkere duistere water en het rad,
ouder dan de windmolen, stiller en mysterieuzer, 
minder opvallend en engelen voortbrengend?


Bits and/or Bites?

 
of toch iets nieuws......?

The imitation game

Bedankt Escher,
de meester van de Zwarte Molen, vindt dit één mooi ding.
"Duivelse kunstenares."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten